Ραγοειδίτιδα με λευκές κηλίδες στο βυθό
Μια σχετικά σπάνια κατηγορία φλεγμονής του οφθαλμού είναι η ραγοειδίτιδα με λευκές κηλίδες στο βυθό, οι οποίες προέρχονται απο τα βαθύτερα στρώματα, αυτά του μελαγχρόου επιθηλίου και του χοριοειδή. Η κατηγορία αυτή της ραγοειδίτιδας με λευκές κηλίδες στο βυθό περιλαμβάνει αρκετά νοσήματα, τα περισσότερα απο τα οποία είναι ιδιοπαθή, δηλαδή δεν ανευρίσκεται κάποια συγκεκριμένη γενεσιουργός αιτία. Ενοχοποιούνται διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος και έτσι τα ταξινομούμε ώς αυτοάνοσα. Συνήθως εντοπίζονται μόνο στα μάτια, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να συνυπάρχουν άλλες συστηματικές εκδηλώσεις.
Μια συγκεκριμένη ραγοειδίτιδα με λευκές κηλίδες στο βυθό εμφανίζεται σε νέους και υγιείς συνήθως ενήλικες. Το όνομά της είναι αρκετά μακρόσυρτο-«οξεία οπίσθια πολυεστιακή πλακώδης επιθηλιοπάθεια του μελαγχρόου επιθηλίου» ή αλλιώς APMPPE σύμφωνα με τη διεθνή ορολογία και συντομογραφία. Απο το μακροσκελές της όνομα προκύπτει οτι αυτή η νόσος προκαλεί πολλές λευκωπές πλάκες στο βυθό και των δύο συνήθως οφθαλμών. Πριν απο την εκδήλωσή της προηγείται συνήθως μια ιογενής λοίμωξη του αναπνευστικού, σαν ήπια γρίππη.
Οι πλάκες αυτές είναι αποτέλεσμα φλεγμονώδους προσβολής στο επίπεδο του μελαγχρόου επιθηλίου και των χοριοτριχοειδών. Το μελάγχρουν επιθήλιο είναι μια στοιβάδα με κύτταρα που περιέχουν χρωστική και είναι ζωτικής σημασίας για την καλή λειτουργία της ωχράς κηλίδας. Κάτω απο τη στοιβάδα αυτή βρίσκονται πολυάριθμα μικρά αγγεία, τα χοριοτριχοειδή. Αυτά παθαίνουν φλεγμονή και ισχαιμούν, δηλαδή σταματάει η αιματική ροή σε αυτά. Η άμεση συνέπεια είναι να προσβληθεί και η στοιβάδα του μελαγχρόου επιθηλίου που βρίσκεται ακριβώς απο πάνω.
Η νόσος εκδηλώνεται με μείωση της όρασης και σκοτεινές κηλίδες στο κεντρικό οπτικό πεδίο. Εμφανίζεται ξαφνικά εντός μερικών ημερών και στη συνέχεια αρχίζει μια περίοδος αυτόματης βελτίωσης που μπορεί να διαρκέσει εώς και 8-12 εβδομάδες. Η όραση συνήθως μειώνεται σε μέτριο βαθμό, αλλά σπάνια μπορεί να μειωθεί αισθητά. Συνήθως όμως αποκαθίσταται στο μεγαλύτερο ποσοστό σχεδόν πλήρως.
Πώς γίνεται όμως η διάγνωση αυτής της σπάνιας φλεγμονής στο βυθό του ματιού?
Κατ’αρχάς ο έλεγχος του βυθού με βυθοσκόπηση θα αποκαλύψει τις εστίες της φλεγμονής που είναι λευκωπές ή γκρίζες. Απαραίτητος είναι ο εξειδικευμένος απεικονιστικός έλεγχος με αυτοφθορισμό, φλουροαγγειογραφία και αγγειογραφία με ινδοκυανίνη. Η τελευταία είναι πολύ σημαντική για την αποκάλυψη της πλήρους έκτασης της νόσου. Επίσης το OCT απεικονίζει αλλοιώσεις των φωτουποδοχέων στην ωχρά κηλίδα.
Αφού γίνει η διάνωση καθησυχάζουμε τον ασθενή και τον διαβεβαιώνουμε για την καλοήθη φύση της πάθησης. Θεραπεία συνεπώς δεν θα χρειαστεί.
Οι παραπάνω εικόνες είναι απο ενα τέτοιο περιστατικό με ραγοειδίτιδα με λευκές κηλίδες που αντιμετωπίσαμε και προσεγγίσαμε με όλες τις σύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους.